Bąk i trzmiel to dwa rodzaje owadów, które często spotykane są w przyrodzie. Bąki słyną z charakterystycznego dźwięku, który emitują podczas lotu, natomiast trzmieli są znane z ich zdolności do przenoszenia pyłku kwiatowego i zapylają rośliny oraz żyją w norach gryzoni. Oba rodzaje owadów odgrywają ważną rolę w ekosystemie, jednak nadal pozostaje wiele nieznanych faktów na ich temat.
W tym artykule postaramy się przybliżyć czytelnikom nie tylko ich anatomię i tryb życia, ale również ich znaczenie dla przyrody oraz interesujące ciekawostki dotyczące tych małych stworzeń. Przyjrzymy się również różnicom między bąkami i trzmielami, a także tym, co łączy te dwie grupy owadów. Artykuł ten jest skierowany do osób zainteresowanych przyrodą i nauką, jak również do tych, którzy chcą poznać ciekawostki na temat bąków i trzmieli. Dowiesz się czy bąki gryzą i czy mają żółte włoski oraz które z nich żywią się krwią zwierząt, a które znajdują się na czerwonej liście zwierząt ginących.
Trzmiel a bąk – czym różnią się te owady?
Wiele osób nie rozróżnia dwóch owadów: trzmiela od bąka utożsamiając je ze sobą. Jednak, jak się okazuje należą one w zupełnie innych grup owadów, mają odmienne zadania i znacząco różnią się od siebie wizualnie. Warto wiedzieć, który z nich kąsi, a który żądli i który tak naprawdę może wyrządzić krzywdę. Warto podkreślić, że trzmiel jest owadem, który należy do rodziny pszczół. Jest niezwykle pożyteczny. Wyglądem znacząco różni się od bąka. Z kolei bąk jest owadem należącym do rodziny muchowatych.
Jak wygląda trzmiel i do jakiej rodziny należy?

Trzmiel jest owadem klasyfikowanym do rodziny owadów pszczołowatych społecznych, który występuje niemalże na każdym kontynencie. Nie spotkają go jedynie mieszkańcy Afryki oraz z nizin Indii . Z kolei w pozostałych zakątkach świata tego owada można spotkać na łąkach, polach czy w sadach. Warto dodać, że na świecie występuje ich aż ponad 300 gatunków. Z kolei w Polsce odnotowano 29 gatunków trzmieli. Najbardziej powszechnymi, które spotyka się na łąkach są:
- trzmiel ziemny
- trzmiel gajowy
- trzmiel łąkowy
- trzmiel kamiennik
- trzmiel polny
Nie ma się czemu dziwić, że podczas bliskiego spotkania z trzmielem większość ludzi odczuwa strach. Jego budowa jest dość krępa. To owad, który jest mocno owłosiony, o czarnym kolorze, a właściwie to gęsto owłosiona pszczoła. Może przenosić groźne choroby. Trzmiel pochodzi z rodziny pszczołowatych. W dodatku jest bardzo długi. Jego tułów ma 30 mm długości. Jego znakiem charakterystycznym są poprzeczne szerokie pasy. Występują one w odcieniach żółtym, bądź pomarańczowym. Ponadto trzmiel posiada dwie pary przezroczystych skrzydeł. Gdzie żyją trzmiele? Są to owady, które żyją pod ziemią, w norach, niekiedy budują samodzielne siedliska w miejscach porośniętych trawami oraz mchem. Tam też samice składają jaja. Trzmiele żyją w grupach. Ich kolonie liczą nawet do kilkuset osobników. Nie atakują ludzi.
Czy trzmiel żądli?
Warto podkreślić, że trzmiele zwykle nie atakują ludzi. Jedyną sytuacją, w której trzmiel może być groźny jest samoobrona. Należy mieć na uwadze, że użądlenie przez tego owada jest bardzo bolesne, stąd też jego nazwa, ponieważ z języka prasłowiańskiego oznacza „powodować ból”. Jednak atutem trzmieli w stosunku na przykład do pszczół jest ich mniejsza agresywność. Ponadto jad trzmieli nie jest tak mocno szkodliwy dla człowieka jak pszczeli. Dlatego też powoduje mniej reakcji alergicznych. Jednak nie oznacza to, że one nie występują. Warto mieć na uwadze, że u osób, które są uczulone na jad może dojść nawet do wstrząsu anafilaktycznego, który jest bezpośrednim zagrożeniem życia. Z kolei żądło trzmiela nie zostaje w skórze człowieka.
Trzmiele są pożytecznymi owadami i odgrywają bardzo ważną rolę w gospodarce rolnej, ponieważ wraz z pszczołą miodną zapylają kwiaty. Trzmiele są owadami, które posiadają bardzo długi języczek, dzięki czemu mają możliwość zapylenia kwiatów posiadających długą rurkę korony bez uszkadzania ich. Trzmiele mają system zapylania wibracyjnego.
Trzmiele zapylają liczne gatunki roślin uprawnych, polowych oraz szklarniowych, a także tych dziko rosnących. Trzmiele zapylają również uprawy pod osłonami w szklarniach. Sprawdzają się w zapylaniu truskawek, bakłażanów, jagód, a także pomidorów. Za sprawą głośnego brzęczenia i drgań, które są pod wpływem ich dźwięku wydawane wysypywany zostaje pyłek z nich. Warto podkreślić, że nie zbierają go bardzo dużo, dlatego dość często muszą odwiedzać kwiaty.
Trzmiele – cechy charakterystyczne
Trzmiele nie wytwarzają miodu, chociaż to bardzo pożyteczne owady. Tych owadów jest coraz mniej, ponieważ trzmiele są bardzo delikatne i wrażliwe na zmiany środowiska. Znajdują się na liście gatunków zagrożonych wyginięciem. Na tę sytuację ma wpływ między innymi:
- negatywny wpływ stosowania pestycydów, które wpływają na deformacje systemu nawigacyjnego trzmieli,
- pozbawianie owadów nektarodajnych roślin,
- likwidacja miejsc, w których trzmiele mogą zakładać swoje kolonie.
Bąk – cechy charakterystyczne owada – wygląd bąka

Bąk – co dla wielu osób może być ciekawostką – jest osobnikiem pochodzącym z rodziny much, dlatego swoim wyglądem przypomina dużą muchę końską, jednak rozmiarowo jest od niej nawet kilka razy większy. Jego tułów porastają żółte włosy, które są dość gęsto osadzone. Włoski występują w delikatnych odcieniach żółtego. Samce bąków mają zielone oczy. Jego cechą charakterystyczną jest wydawanie dźwięku buczenia podczas latania. Ciekawostką – w przypadku bąków jest fakt, że ich samice bąków żywią się krwią.
- Ukłucie bąka pozostawia duży bąbel na skórze, który jest bardzo niekomfortowy i przynosi duże swędzenie skóry.
- W miejscu ukłucia bąka na skórze pozostaje duży bąbel, oraz zostaje bolesny duży obrzęk.
- Ukłucia bąka bydlęcego nie pozostawiają żądła. Bąk nie atakuje ludzi.
Gdzie można spotkać bąka?
Bąka zazwyczaj spotyka się w okolicach zbiorników wodnych, bagnistych oraz w okolicy pastwisk. Samice bąka swoje jaja składają w miejscach dość wilgotnych, o bagiennym podłożu.
Jak można zauważyć – istnieją ogromne różnice pomiędzy bąkami, a trzmielami – to zupełnie inne owady pochodzące z różnych gatunków rodzin, mające inne cechy wyglądu oraz funkcje w środowisku.